YOLO: Найман жилийн өмнө төгссөн сургууль дээрээ дахин ирж төгсөх ангийн сурагчдад өөрийн туршлагаасаа хуваалцлаа. Сэтгэгдлээсээ хуваалцаач
- Үнэхээр их баяртай байна. Өнөөдөр сургууль дээрээ ирээд бага насны сэргээд, багш нартайгаа уулзаад сайхан байна. Бидэнд тэр болгон зав гардаггүй. Зав олдсон дээр нь шууд л сургууль дээрээ ирлээ.

YOLO: Сургууль тань таны төгссөн жилээс хэр их өөрчлөгдсөн байна вэ?
- Өөр болсон байна. Өмнөх төгсөлтийнхөн маань ч, манай төгсөлтийнхөн ч хэлдэг байсан. "Биднийг төгсөнгүүт л сургууль гоё болчих юм" гээд их ярьдаг байсан /инээв/. Бидний үед юуных нь ийм шал, банзан шалан дээр л гүйж явсан. Одоо бол үнэхээр гоё болжээ.

YOLO: Өмнө нь сагсан бөмбөгийн спортоор хичээллэж байгаад боксоор хичээллэх болсон гэсэн. Яагаад заавал боксыг сонгосон юм бол?
- Би сагсан бөмбөгөөр хичээллэж байхдаа боксоор хичээллэдэг найзынхаа бэлтгэл рүү нэг удаа орж үзлээ. Тэр үед би их гайсан. 14 настай хүүхэд гэхэд хэдэн өдөр хоол бараг идээгүй хоосон тэгсэн хэрнээ маш хүнд бэлтгэл хийж байхыг нь хараад гайхахын хажуугаар их сонирхол төрсөн. "Энэ их ачааллыг мэдэрч үзэх юмсан. Ямар байдаг бол?" гэж бодон боксын спорт руу эргэлт буцалтгүй орсон доо. Хэрэв сагсан бөмбөгөөр цаашдаа явсан бол намайг хөтлөөд чиглүүлээд явах дасгалжуулагч надад байгаагүй учраас уг спортоор тууштай хичээллэж чадахгүй байсан байх.

YOLO: Та өөрийгөө амжилтынхаа хэдэн хувьд явж байна гэж боддог вэ?
- Би өөрийгөө 60%-д нь явж байна гэж боддог. Үлдсэн 40% нь Олимпоос авах шагнал. 2020 оны зуны олимпод оролцохоор бэлтгэлээ хийж байна. Уг олимпоос медаль авчихвал 100% гэж үзнэ дээ.

YOLO: МУИС-ийг эдийн засагчаар суралцаж төгссөн. Мэргэжлээрээ ажиллах бодол бий юу?
- Хүнд сурсан юм илүүдэхгүй. Иймээс 2021 он хүртэл спортоор хичээллэж байгаад 2021 оноос хойш мэргэжлээрээ ажиллаж эхлэх төлөвлөгөөтэй байна. Уншигч хүүхдүүдэд хандаж хэлэхэд амьдралаа аль болох алсаас л төлөвлөж байх хэрэгтэй.

YOLO: Спорт гэдэг өөрөө их хэцүү зүйл. Шантрах асуудал их л гардаг байх. Шантралаа хэрхэн даван туулж байсан бэ?
- Шантраад хоёр гурван хоногоос нь зорилгоо санаад дахин хөдөлмөрлөж эхэлдэг. "Энэ хүртэл юу хийж яаж хөдөлмөрлөж ирлээ. Цаашаа явах хэрэгтэй" гэсэн бодол зорилгыг маань асааж өгдөг. Хамгийн гол нь хүнд тавьсан зорилго, түүндээ хүрнэ гэсэн эрмэлзэл байхад шантралыг даваад л гарна.

YOLO: Сурагч нас гэдэг хамгийн гэгээлэг сайхан үе. Сурагч насныхаа дурсамжаас хуваалцаач?
- Одоо хүүхдүүд тэгэж байна уу, үгүй юу сайн мэдэхгүй юм. Бид 5,6-р ангидаа нэлээн жийлцэж тоглодог байлаа. Хичээл тарсны дараа 16-р хорооллын грашнууд дээр их тоглодог байсан.  Дараа нь грашнаасаа уйдаад ирэхээрээ жийлцэнэ.

Дунд ангиасаа томоожиж эхлээд аюултай тоглоомоор тоглохоо больсон. Сургуулийнхаа Сурагчийн өөрөө удирдах зөвлөл, Өсвөрийн улаан загалмайн бүлгэмийг удирдаж авч явдаг байлаа. Сурагчийн нэг өдөр, өртөөчилсөн сургалтууд их болдог байсан. Эдгээр сургалтууд хүүхэд насны минь хамгийн сайхан дурсамжуудын нэг.

53-р сургууль, 44-р сургуулиуд хоорондоо нэг хашаагаар зааглагддаг хөрш сургуулиуд юм. 53-р сургуулийн хөл бөмбөгийн талбай дээр өмнө нь коток байдаг байсан. Тэр коток дээр анх охин үнсэж үзэж байлаа /инээв/. Хамгийн сайхан дурсамжууд маань энд өнгөрсөн дөө.

YOLO: Ярилцлагын маань төгсгөлд уншигч хүүхдүүдэд маань хандаж үг хэлэхгүй юу
- Амьдралдаа хөл тавьж байгаа дүү нар минь өөрийн хүсэл дагаад мөрөөдлөө зорилго болгоод түүнийхээ төлөө тууштай хөдөлмөрлөж зорилгодоо хүрээрэй. Энэ бол хүний амьдралдаа мөрөөрөө үлдээх хамгийн эхний хариуцлагатай алхам шүү. Ахын дүү нар бүгдээрээ мөрөөдөл, зорилгодоо хүрээрэй. Амжилт хүсье.

YOLO: Ярилцсанд баярлалаа. Танд спортын өндрөөс өндөр амжилтыг хүсэн ерөөе.